Bebekler anne karnındayken parmaklarını emdiklerinden, çocuÄŸun doÄŸumundan 1-2 yıl sonraya kadar da aynı davranışı göstermesi normaldir. Genellikle 2 yaşın sonunda kaybolur. Ancak buna raÄŸmen aynı davranış devam ederse diÅŸ ve parmak deformasyonlarına yol açabilir. ÇocuÄŸun parmak emmeyi bırakması konusunda anne- baba, akran ve öÄŸretmenleri tarafından uyarılması bu davranışın artarak devam etmesine yol açabilir. Yeni bir kardeÅŸin doÄŸumu nedeniyle ilgiyi üzerine çekmek isteyen çocuk da parmağını kardeÅŸi gibi emebilir. Ayrıca; aile içi problemler, göç, deprem gibi stres durumları da çocukta hayatın daha eski ve mutlu dönemlerine dönme isteÄŸini uyandırabileceÄŸi için parmak emme davranışı görülebilir. Çok fazla koruyucu, kollayıcı, çocuÄŸa küçükmüÅŸ gibi davranan ebeveynlerin çocuklarında da bu davranış görülebilir.
Sıkıntı, kaygı, birikmiÅŸ öfke, deÄŸersizlik ve güvensizlik duyguları, yakın kaybı, aile içi huzursuzluklar ve süreÄŸen rahatsızlıklar vb. gibi durumlar da çocukta huzur dolu bebeklik dönemlerine dönme ihtiyacıyla beraber parmak emme davranışına yol açabilmektedir.